รอยตะปู กับ คำขอโทษ

กาลครั้งหนึ่ง มีเด็กน้อยคนหนึ่งกำลังแสดงสีหน้าบ่งบอกอารมณ์ที่ไม่ค่อยจะดีนัก บิดาของเขาจึงให้ตะปูกับเขาถุงหนึ่ง และบอกกับเขาว่า

"ทุกครั้งที่เจ้าโมโหหรือรู้สึกโกรธใครสักคน
ก็ให้ตอกตะปู 1 ตัวลงไปที่รั้วหลังบ้าน"

หนึ่งวันผ่านไป เด็กน้อยคนนั้นตอกตะปูเข้าที่รั้วหลังบ้านถึง 38 ตัว และก็ตอกลดลงเรื่อย ๆ ในแต่ละวันที่ผ่านไป ก็ลดจํานวนลง น้อยลง และน้อยลง ทั้งนี้เพราะเด็กน้อยรู้สึกว่า การพยายามควบคุมอารมณ์ของตนเองไม่ให้โกรธนั้น ง่ายกว่าการตอกตะปูเยอะเลย และแล้วหลังจากที่เขาสามารถควบคุมอารมณ์ของตนเองได้ดีขึ้น ใจเย็นมากขึ้น เขาจึงเข้าไปพบกับพ่อและบอกกับพ่อของเขาว่า เขาสามารถควบคุมอารมณ์ตนเองได้แล้ว ไม่มุทะลุเหมือนแต่ก่อนที่เคยเป็นมา 

พ่อยิ้มและบอกกับลูกชายของเขาว่า

"ถ้าเป็นจริงเช่นนั้น ลูกต้องพิสูจน์ให้พ่อเห็น
โดยทุกๆ ครั้งที่ลูกสามารถควบคุมอารมณ์โกรธของตนเองได้
ให้ถอนตะปูออกจากรั้วหลังบ้าน 1 ตัว ทุกครั้ง" 

วันเวลาผ่านไป เด็กน้อยคนนั้นก็ค่อยๆ ถอนตะปูออกทีละตัว
จาก 1 เป็น 2 .... จาก 2 เป็น 3
จนในที่สุดตะปูทั้งหมดก็ถูกถอนออกจนหมด

เด็กน้อยดีใจมากรีบวิ่งไปบอกกับพ่อเขาว่า
"ฉันทำได้ ในที่สุดฉันก็ทำจนสำเร็จ!!"

พ่อไม่ได้พูดอะไร แต่จูงมือลูกของเขาออกไปที่รั้วหลังบ้าน
และบอกกับลูกว่า

"ทำได้ดีมากลูกพ่อ ตอนนี้เจ้าลองมองกลับไปที่รั้วเหล่านั้นสิ
เจ้าเห็นหรือไม่ว่ารั้วนั้นมันไม่เหมือนเดิมอย่างที่มันเคยเป็น ...

จำไว้นะลูกเมื่อใดก็ตามที่เจ้าทำอะไรลงไปโดยใช้อารมณ์

สิ่งนั้นมันจะเกิดเป็นรอยแผลเหมือนกับการเอามีดที่แหลมคมไปแทงใครสักคน ต่อให้ใช้คำพูด ว่า "ขอโทษ" สักกี่หนก็ไม่อาจลบความเจ็บปวด ไม่อาจลบรอยแผลที่เกิดขึ้นกับเขาคนนั้นได้ฉันใดก็ฉันนั้น

กับ "เพื่อน" .. เพื่อนเปรียบเสมือนอัญมณีอันมีค่าที่หายาก เป็นคนที่ทำให้เรายิ้ม เป็นคนที่คอยให้กำลังใจ และยินดีเมื่อเราพบกับความสำเร็จ เป็นคนที่คอยปลอบใจเราเมื่อยามเศร้า

ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเรา และจริงใจกับเราเสมอ ... 

แสดงให้เขาเห็นว่าเราห่วงใยเขามากแค่ไหน และระวังสิ่งที่เราทำไป

ไม่ว่าจะเป็นคำพูดหรือการกระทำ และจงจดจำไว้เสมอว่า "คำขอโทษ " ไม่ว่าเขาจะยกโทษให้เราหรือไม่ก็ตาม แต่สิ่งที่มันเกิดขึ้น คือรอยร้าวที่เขาคงไม่อาจลืมมันได้ ...... ตลอดไป"

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ในการอยู่ร่วมกัน ทำงานร่วมกัน คบหากันให้ยืนยาวนั้น เราจะต้องประคองสติไว้ให้มั่น หากทำอะไรโดยใช้อารมณ์เป็นใหญ่แล้ว อาจเกิดผลเสียที่ไม่สามารถแก้ไขให้เหมือนเดิมได้ "มิตรภาพ" กว่าจะเกิดขึ้นได้ ย่อมต้องใช้เวลาและความจริงใจเป็นเครื่องพิสูจน์ มิตรภาพที่เกิดจากความจริงใจ ย่อมไม่สั่นคลอนง่ายๆ เพียงเพราะอารมณ์ แต่จะไม่ดีกว่าหรือ ถ้าเราจะรักษามิตรภาพที่มีต่อกันไว้ โดยไม่ให้มีอะไรมาทำให้เป็นรอยด่างพร้อย จงมีสติอยู่กับปัจจุบันเสมอ และเราจะสามารถควบคุมอารมณ์ของเราได้อย่างมั่นคง