หน้าเว็บ

วันพฤหัสบดีที่ 4 มกราคม พ.ศ. 2561

เศรษฐีนีกับเสื้อผ้าที่ปะชุน

เรื่องแปล(จากบทเพลง)ของ 每回金句....

เรื่อง...广州富婆脱下了衣服 ,女人要看,男人要懂....

     เศรษฐีนีกว่างโจวถอดเสื้อผ้าออก , ผู้หญิงต้องดู , ผู้ชายต้องเข้าใจ....

      เศรษฐีนีจาก "กว่างโจว" ชื่อ"เจี๋ยเหงียหลี"(เจียงหย่าลี่) ขับรถอยู่บนถนน  เกิดอุบัติเหตุถูกเฉี่ยวชน , โชคดีไม่รุนแรงมาก , และเธอก็ได้รับบาดเจ็บแค่ถลอกนิดหน่อยเท่านั้น ,  หลังจากเอารถเข้าอู่เพื่อซ่อมสีแล้ว , เธอพลันนึกได้ว่า , บ้านพ่อแม่อยู่ใกล้ๆแถวๆนี้เอง ,  และเธอก็ไม่ได้กลับไปที่บ้านนานแล้ว , 

      "เจียงหย่าลี่" กลับไปพักค้างคืนที่บ้านพ่อแม่ 1 คืน  รุ่งเช้าขณะที่เธอจะกลับไป"กว่างโจว" , คุณแม่ไดัส่งเสื้อผ้าคืนมาให้เธอ  , ปรากฎว่า รอยขาดที่เกิดจากอุบัติเหตุเมื่อวานนี้  ได้รับการปะชุนอย่างปรานีตจากมือของคุณแม่เรียบร้อยแล้ว ,  เธอรู้สึกประทับใจในความรักของคุณแม่  ที่เอาใจใส่เธออย่างดี   แม้เธอจะเติบโตจนเป็นนักธุรกิจที่ประสพความสำเร็จ   เป็นเศรษฐีนีผู้มั่งคั่งของเมือง"กว่างโจว"แล้วก็ตาม  ,  แต่เธอก็มีความรู้สึกว่า , มันก็ประหยัดเกินไปหน่อยแล้ว , ตอนนี้เราก็มีเงินมากมาย ,  เดี๋ยวกลับไปถึงบริษัทเราคงต้องทิ้งไปดีกว่า...

       งานของ"เจียงหย่าลี่" ยุ่งมาก , พอกลับถึงบริษัทก็ลืมเรื่องนี้ไป...  เธอใส่เสื้อผ้าที่มีรอยปะชุนของแม่  ติดต่องานหลายแห่ง  และยังเจรจางานธุรกิจชิ้นสำคัญสำเร็จด้วย ,  จนตกเย็นเธอกลับถึงบ้าน  เธอนึกขึ้นได้ว่า  วันนี้ติดต่อธุรกิจทั้งวัน  และนุ่งเสื้อผ้าขาดๆที่มีรอยปะชุน ,  พอนึกได้ดังนี้  เธอจึงถอดออกมาแล้วทิ้งใส่ถังขยะทันที , ... วันต่อมา   ธุรกิจล๊อกใหญ่ที่เธอเจรจาสำเร็จเมื่อวานนี้  กำลังจะทำการเซ็นสัญญา ,  คู่ค้าคู่สัญญาพลันถามขึ้นว่า " เสื้อผ้าชุดที่มีรอยขาดปะเมื่อวานนี้  ทำไมวันนี้คุณไม่ใส่มาอีก ?  ...  เธอรู้สึกเขินที่ถูกถามเช่นนั้น  จึงตอบไปว่า " ถอดไปซักแล้วค่ะ"  ....

       คู่ค้าสำคัญรายนี้บอกว่า  "คุณคงไม่รู้นะครับว่า" ที่ผมเซ็นสัญญากับคุณวันนี้ได้เพราะ   คุณใส่เสื้อผ้าที่มีรอยปะ   แม้จะเป็นรอยที่ปะชุนอย่างปรานีต  ผมก็ดูออกครับ ,  คุณคือคนที่มีความประหยัดมัธยัตไม่ใช่คนฟุ้งเฟ้อ ,  การร่วมทำธุรกิจกับคนอย่างคุณ ,  ทำให้ผมมั่นใจที่ได้ร่วมทำธุรกิจเป็นหุ้นส่วนกับคุณจริงๆครับ....  "เจียงหย่าลี่"กลับมาถึงบ้าน ,  เธอรีบไปรื้อถังขยะ  หยิบเสื้อผ้าที่แม่ปะชุนอย่างดีกลับขึ้นมาซัก  เธอซักแล้วซักอีก ,  ตากแห้งแล้วเก็บใว้ในที่ลับตา  คิดว่าวันหลัง  หากมีการติดต่อธุรกิจสำคัญ  คงต้องพึ่งเจ้าชุดเก่งนี้อีกครั้งหนึ่งแน่.......

       หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป  ,  เช้าวันหนึ่ง  ก่อนที่เธอจะไปบริษัท , ที่บ้านของ"เจียงหย่าลี่" ปรากฎมีตำรวจมาหาเธอ2คน , ...... ที่แท้เมื่ออาทิตย์ก่อนตอนค่ำ  มีเศรษฐีนีอีกคนหนึ่งถูกคนร้ายจับมัดตัวเรียกค่าไถ่  แถมฉีกเสื้อผ้าลวนลามเธออีก ,  ขณะเดียวกันโจรคนนั้นก็ถูกจับได้ในคืนนั้นเอง ,  จากการสอบสวนของตำรวจ  คนร้ายได้สารภาพว่า   ความจริงคนที่เขาต้องการปล้น คือ"เจียงหย่าลี่"  เพราะฉะนั้น" วันนี้ตำรวจจึงมาเตือนให้เธอระวังตัว  , "เจียงหย่าลี่" รู้สึกตกใจกลัวอย่างมาก แต่ได้ถามตำรวจว่า , แล้วทำไมคนร้ายถึงเปลี่ยนใจไม่จับฉันเรียกค่าไถ่ ?   ตำรวจตอบว่า  เพราะวันนั้นเสื้อผ้าที่เธอใส่มีรอยปะชุน   คนร้ายเลยไม่ลงมือ   เพราะคิดว่า เธอคงไม่รวยจริงดังคำร่ำลือ ,  เพราะคนรวย ต้องไม่ใส่เสื้อผ้าปะชุนเด็ดขาด......

    " เจียงหย่าลี่"กลืนน้ำลายเอื๊อก , คิดไม่ถึงว่าการใส่เสื้อผ้าที่มีรอยปะชุน  กลับส่งผลดีกับเธออย่างไม่คาดคิด ,  เท่ากับช่วยชีวิตเธอได้ครั้งหนึ่ง ,  หลังตำรวจกลับไปแล้ว  "เจียงหย่าลี่" เปิดตู้เสื้อผ้าหยิบชุดขาดที่แม่ปะชุนออกมา , เธอบรรจงลูบรอยปะชุนที่ปรานีตบรรจงของแม่ , เธอค่อยๆลูบไปทีละฝีเข็ม , ทีละฝีเข็ม,  ตอนนี้เธอ.....เศรษฐีนีผู้ประสพความสำเร็จในชีวิต  จนได้รับการขนานนามว่า "ปู๊พั้ว"(เศรษฐีนี) กลับร้องไห้ออกมาเหมือนเด็กๆแล้ว......

     ....ชีวิตหนึ่งของคนเรา   ไม่ว่าจะร่ำรวยแค่ไหน  สถานะในสังคมสูงส่งเพียงใด , ขอให้จดจำใว้ให้ดีว่า  " ต้องกตัญญูต่อพ่อแม่ " ต้องรู้บุญคุณคนที่เคยช่วยเหลือ ,  อย่าได้หลงลืมจุดเริ่มต้นของชีวิต , ความรักของแม่เปรียบเช่นน้ำทิพย์ชโลมใจ , แม้จะไม่มีเสียง , แต่สามารถแทรกซึมเข้าไปในหัวใจที่แห้งผาก;  แม้ฝีเข็มที่ปะชุน  จะเป็นเรื่องธรรมดาที่แสนธรรมดา ,  แต่มันได้สร้างเรื่องที่ยิ่งใหญ่ใว้ในใจเธอ ตลอดกาล....... 

แปล และเรียบเรียงโดย เจงเอี่ยม แซ่อึ้ง