เรื่องราวของช่างไม้คนหนึ่ง

มีช่างไม้สูงอายุคนหนึ่งต้องการจะเกษียณตัวเอง

ก็เลยบอกความต้องการดังกล่าวกับนายจ้าง

เกี่ยวกับความต้องการที่จะเกษียณและใช้ชีวิตที่หรูหรากับภรรยา

ซึ่งช่างไม้ก็บอกว่าเขาอาจจะเสียดายค่าจ้างที่จะได้รับ

แต่เขาก็ต้องการที่จะเกษียณ

นายจ้างก็บ่นเสียดายที่จะต้องสูญเสียช่างฝีมือดีไป

แต่ก็ได้ขอร้องให้ช่างคนนี้ช่วยสร้างบ้านให้อีกสัก 1 หลัง

ช่างไม้ผู้นั้นก็ตอบตกลง ครั้นพอบ้านสร้างเสร็จ

ก็พบว่ามันไม่ใช่งานที่เป็นฝีมือของช่างคนนี้เลยแม้แต่น้อย

งานที่ออกมาก็เป็นงานแค่เปลือกนอก(จอมปลอม)

วัตถุดิบที่ใช้ก็ด้อยคุณภาพ

มันช่างเป็นการจบชีวิตช่างฝีมือดีที่ไม่สวยหรูเลย

และเมื่อนายจ้างสำรวจงานชิ้นนี้ของช่างผู้นี้

นายจ้างก็ได้ยื่นกุญแจให้แล้วบอกกับช่างไม้ว่า

"นี่คือบ้านของคุณ .......ผมขอมอบให้คุณเป็นของขวัญ"

เมื่อช่างไม้ได้ยินเช่นนั้น

ถึงกับตกใจและอุทานกับตัวเองว่า

น่าละอายจริงๆ

ถ้าเขารู้สักนิดว่ากำลังสร้างบ้านของตัวเองอยู่

เขาก็คงตั้งใจสร้างให้ดีกว่านี้

เช่นเดียวกับพวกเราที่กำลังสร้างชีวิตของตัวเราเอง

ด้วยการสั่งสมสิ่งต่างๆ วันละเล็กวันละน้อย

และบ่อยครั้งที่เราไม่ได้ใช้ความพยายามอย่างที่สุดในการสรรสร้างชีวิตของตนเอง

และเมื่อวันๆ หนึ่งมาถึงเราก็จะตระหนักว่าเราต้องใช้ชีวิตอยู่กับ

ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราเป็นผู้สร้างขึ้นมาทั้งหมด

และเมื่อถึงวันนั้นเรามักจะพูดเสมอว่าถ้าเราสามารถกลับไปได้

เราจะทำทุกอย่างให้ดีขึ้น

แต่ความจริงหาได้เป็นเช่นนั้นไม่

.....เพราะพวกเราทุกคนก็คือช่างไม้........

ในทุกๆวัน พวกเรากำลังตอกตะปู, ปูกระดาน

หรือแม้แต่กำลังเลือกกำแพงให้กับชีวิตตัวเองดังคำพูดที่ว่า

"ชีวิตก็คือสิ่งที่เราสร้างด้วยตัวเราเอง"

ทัศนคติ และทางเลือกต่างๆ ที่พวกเราได้เลือกกันในวันนี้

ก็เสมือนกับการสร้าง"บ้าน" (ชีวิต)

ที่เราจะต้องอยู่กับมันให้กับตัวเอง

.......ดังนั้นจงสร้างบ้านด้วยความฉลาด.........จงจำไว้ว่า

"จงทำงานเหมือนกับว่าเราไม่ต้องการเงินทอง"

"จงรู้สึกรักราวกับว่าเราไม่เคยรู้จักเจ็บ"

"จงเต้น(ร่าเริง)ราวกับว่าไม่มีใครจ้องมองอยู่"