ชายสูงอายุผู้หนึ่งเปิดลิ้นชักตู้ของภรรยาแล้วหยิบของสิ่งหนึ่งซึ่งห่อด้วยกระดาษฟางออกมา แล้วรำพึงขึ้นเบาๆ ว่า "นี่ไม่ใช่เพียงแค่อะไรสักอย่างหนึ่ง... หากแต่เป็นชุดชั้นในสตรี" เมื่อเขาแกะกระดาษห่อออก จึงเห็นผ้าไหมสวยๆ และฝีมือการตัดเย็บที่ประณีต “เราซื้อเมื่อครั้งไปเที่ยวนิวยอร์กด้วยกันเป็นครั้งแรกสักแปดหรือเก้าปีก่อนกระมัง เธอไม่เคยได้ใช้มันเลย เพราะตั้งใจเก็บไว้สวมในโอกาสพิเศษ...ซึ่งฉันก็คิดว่าโอกาสนั้นมาถึงแล้ว”
เขาเดินเข้าไปใกล้เตียงนอน วางชุดชั้นในนั้นร่วมกับข้าวของอื่นๆ ที่เขาจะนำไปที่สุสาน... ใช่แล้ว...ภรรยาของเขาเพิ่งจากไปแล้วชายชราผู้นั้นก็หันหน้ามาที่ฉันพร้อมกับพูดว่า “โปรดอย่าเก็บสิ่งใดๆ ไว้ใช้ในโอกาสพิเศษ ขอให้ถือว่าทุกๆ วันที่กำลังผ่านไปเป็นวันที่มีความหมาย”
ฉันกำลังนึกถึงคำพูดของเขา คำพูดที่ได้เปลี่ยนแปลงชีวิตของฉันจากนั้นมา ทุกวันนี้ฉันอ่านหนังสือมากขึ้นพยายามเลิกวุ่นวายกับเรื่องความเป็นระเบียบเรียบร้อย ฉันนั่งลงตรงระเบียงและชื่นชมทิวทัศน์ โดยไม่ใส่ใจกับวัชพืชในสวน ใช้เวลาส่วนใหญ่หมดไปกับครอบครัว เพื่อนฝูง และทำงานให้น้อยลง
ฉันเพิ่งมาเข้าใจว่าชีวิตนั้นเป็นผลพวงมาจากประสบการณ์ที่เราควรจะแสวงหาความเพลิดเพลิน มิใช่เพียงแค่การดำรงชีพไปวันๆ
ฉันจึงเลิกเก็บสิ่งหนึ่งสิ่งใดไว้ นึกจะใช้อะไรก็หยิบออกมาใช้ ทุกวันนี้ฉันใช้แก้วคริสตัลเป็นกิจวัตร ขณะที่ใส่เสื้อคลุมตัวใหม่ไป จับจ่ายซื้อของในซูเปอร์มาร์เก็ต ก่อนหน้านี้ฉันจะใช้น้ำหอมอย่างดีเฉพาะในโอกาสสำคัญเท่านั้น... แต่ตอนนี้คำว่า "วันหน้า" ดูเหมือนจะเลือนหายไปจากฉันโดยปริยาย... อะไรก็ตามที่มีคุณค่าต่อการฟัง การชม หรือการกระทำ ฉันเป็นอันต้องขอฟัง ชมหรือขอทำเสียเดี๋ยวนั้นเลยทีเดียว
ฉันไม่แน่ใจว่าภรรยาของเพื่อนชราของฉันคนนั้นจะทำอะไรบ้าง ถ้าเธอสามารถล่วงรู้ว่าจะไม่มีโอกาสได้อยู่ชื่นชมกับวันพรุ่ง เธออาจโทรศัพท์หาพ่อแม่ ญาติๆ และเพื่อนสนิท หรือบางทีเธออาจจะโทร.หาเพื่อนเก่าๆ ที่ได้แต่คิดถึงเป็นบางครั้ง เพื่อขอโทษขอโพยเรื่องราวในอดีต...หรืออาจจะขอไปรับประทานอาหารตะวันออกที่เธอโปรดปราน
ถ้าเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นกับฉัน...ฉันคงหัวเสียเพราะอดที่จะได้พบปะเพื่อนฝูงที่ฉันนึกว่า คงจะได้เจอะเจอกันในเร็วๆ นี้...ไม่ได้เขียนจดหมายหาเพื่อนฝูง ทั้งที่ตั้งใจว่าจะเขียน... ขณะเดียวกันฉันก็คงเศร้าใจที่จะไม่มีโอกาสบอกคนใกล้ชิดว่าฉันรักพวกเขามากเพียงใด
ฉันไม่ยอมผลัดวันประกันพรุ่งอีกแล้ว ตรงกันข้าม ฉันกลับเฝ้าบอกตัวเองเสมอว่าวันนี้เป็นวันพิเศษ...ทุกๆ วัน ทุกๆ ชั่วโมง ทุกๆ นาที คือเวลาที่มีความหมายทั้งสิ้น
